Mijn dochter is onlangs op zichzelf gaan wonen. Iets waar wij, als ouders, als lang tegenop keken. Ons kindje, in de grote wereld! We waren natuurlijk mega trots, maar ze zou zoveel gaan leren over zichzelf en op zichzelf wonen, we wilden haar zo goed mogelijk helpen. Maar sommige dingen moest ze zelf uitvogelen. Zoals hoe het nou zit met internet, wifi, en de ethernet kabel.
Wat is dat ookalweer?
Jong geleerd is oud gedaan, maar in mijn tijd kwam het internet net opzetten, en maakte het nog een enorm lawaai als je erop ging. “Skrieeeeeeeeuuuuuwwwskriipieeeep!” En dan nog een fax doorkrijgen van anderhalf uur ook.
Tegenwoordig zijn onze kinderen supersnel internet gewend. Als de wifi één seconde hapers, krijg ik al een sms: “Maaaaaaam, de wifi doet het niet!” Uiteindelijk hebben mijn kinderen zelf geleerd naar de router te lopen, kijken welk knopje knippert, en even het ding aan en uit te zetten. Meestal is dat het enige wat nodig is: reset. Dan na tien seconden gaat hij weer aan, en voila! Iedereen kan weer zijn mail checken, op Facebook, op YouTube, op Google, huiswerk maken, en muziek luisteren. Of filmpjes kijken. Dat doen ze ook graag.
Kabel.
Iedereen is draadloos gewend. Draadloos alles, bellen, tv, bluetooth, audio, zelfs draadloos opladen bestaat nu. Alles moet draadloos, en dat snap ik, want al die draden en buizen achter de tv is geen gezicht. Plus ik snap ze vaak niet, welke kabel moet in welk gaatje? Welke gaat naar de muur? Hoort rood bij blauw? Deze heeft een usb ingang en deze een ronde kop. Huh!? Voor ik het weet, ligt de grond bezaaid met kabels. En de tv doet het nog steeds niet. Dus ik snap zeker dat als je een mooi wit of zwart kastje op het dressoir zet of aan de muur hangt er boem; iedereen kan op zijn telefoon en laptop, dat dat een magisch gevoel geeft. Maar hoe begin je hiermee?
Geef het je kinderen mee.
Mijn dochter trok haar woning in en die avond belde ze nog. “Eh mam, er is hier geen wifi?” Ik zei nee schat. Dat moet je zelf kopen. “He? Moet ik betalen voor gratis internet?!” Ik moest ervan lachen. Ze kreeg een ethernet kabel van mij mee, een ouderwetse kabel die je in je laptop stopt, en die je in de muur plugt. “Gets, wat ingewikkeld,” vond mijn dochter. Wat ze niet had verwacht, is dat haar internet nu twee keer zo snel is als met de wifi. “Mam, laat die router maar zitten. het is goed zo!” Hebben wij oudjes toch nog wat te brengen.